زنبورداری

به طور کلی تاکنون 5 نوع زنبور در جهان شناخته شده :

1-زنبور عسل معمولی

2- زنبور عسل هندی

3- زنبور عسل درش

4- زنبور عسل کوچک

5- زنبور کوچولو

زنبور عسل هندی

 از زنبورهای معمولی کوچکتر است و در هند، چین و ژاپن وجود دارد . عسل تولیدی آن نسبت به زنبور معمولی نیمه است و در مقابل بیماری هایی چون واروآ و ... مقاوم است.

زنبور عسل درشت

 زنبوری بزرگتر از زنبورهای دیگر است . در داخل  کندو نمی ماند و فقط یک شان درست می کند و نمی تواند زمستان را تحمل کند و در هندوستان و چین زندگی می کند.

زنبور عسل کوچک

این زنبور از همه زنبورها کوچک اند و دارای1شان موم اند و در داخل کندو دوست ندارند زندگی کند. در نواحی جنوبی ایران و هندوستان زندگی می کنند.

زنبور عسل معمولی

این زنبور عسل در همه جای دنیا به غیر از مناطق قطبی زیاد بوده و در کندو نگهداری می شود و برای تولید عسل استفاده از آن می کنند . در دنیا 25 نژاد از این  نوع زنبور وجود دارد ولی پنج نوع آن مهم تر است که به آن اشاره می کنیم .

ایتالیایی یا زرد

اصل این نژاد در ایتالیا بوده . رنگشان زرد و پررنگ است. « تمایل به غارت  از خود نشان می دهند و نژادی آرام زیاد نیش زن نیست » . حداکثر رشد شان بهار است  و تابستان و بعضی اوقات تا اواسط پاییز جمعیتشان ثابت و مقاوم و پایدار است . غذای زمستانی زیاد نیاز دارند و زمستان های بسیار سرد را نمی توانند تحمل کند.

کار نیولان

نژادی آرام و به ندرت نیش می زند. تولید محصولاتش بسیار دارد. به طوری که در

بهار به حداکثر رشد شان رسیده و تا حداکثر از گل های موجود استفاده می کند

 ولی زیاد بچه نمی دهند. راحت روی قابها می نشینند. رنگشان خاکستری و خود را با آب و هوای منطقه ی پرورش خودش خوب مطابقت می دهد و غذای زمستانی کمی می خواهند .

زنبور سیاه (اسرائیلی)

اصل این نژاد اروپای جنوبی است . رنگ بدنشان سیاه است و از لحاظ فعالیت به پای زنبور ایتالیا نمی رسند. در اوایل سال رشد شان کند بوده ولی در تابستان به حداکثر رشدشان می رسند و مدت زیادی قوی باقی می مانند. و در زمستان به غذای نسبتاً زیادی احتیاج دارند. سرما را نمی توانند تحمل کنند برای همین اسرائیل خود را خوب جا داده است

زنبور قفقازی

اصلیت آنها کوه های مرکزی قفقاز در گرجستان است .

پشتشان حدوداً قهوه ای است  و تا سر حد امکان از نیش زدن خودداری می کنند. تمایل زیاد به جمع آوری بره موم به حدی که باعث اختلال در کار زنبوردار می کند و تمایل کمی به بچه دهی دارد. مصرف غذای زمستانی آنها زیاد است. مزیت این

 نژاد نسبت به نژادهای این نژاد زمستان های سرد را به زحمت می گذارند.

زنبور مِدا ( ایرانی )

نام مِدا نژاد زنبور ایرانی است که پرفسوری در دانشگاه بُن ( آلمان غربی  ) بر روی این زنبور گذاشت . مِدا نام یکی از پادشاهان حکومت ماد بوده . نام دیگر این نژاد : آپیس مِری فرا بوده و تحت عنوان آپیس مِری فِرا پرسیکا در جهان شناخته شده ، این نژاد بسیار نیش زن بوده و تمایل زیادی به غارت دارند و تولید بره موم  آنها زیاد است ولی نه به اندازه نژاد قفقازی . تمایل به بچه دهی زیاد از خود نشان می دهند، تا حدی که اگر کندو هم ضعیف باشد . در اردیبهشت و خرداد ماه به حداکثر رشد خود می رسند و زمستان های سخت را خوبی می گذارنند و به غذای کمی در زمستان نیاز دارند.

پیش از انقلاب اسلامی در کشور مرکز پرورش ملکه ای وجود نداشت و به صورت وارداتی با  اسم های فریبنده از استرالیا و آمریکا وارد می شدند که به دروغ آنها ها را با نری مخصوص جفت گیری داده اند  ولی این طور نبود و به صورت طبیعی ملکه ها جفت گیری و وارد می شدند . این ( هیبریت ) با نژاد ایرانی برخورد و خصوصیت ژنتیکی آن را عوض کردند در حال حاضر باید گفت : (( نژاد ایرانی کامل از بین رفته است ولی بعضی از کارشناسان احتمال می دهندشایددربعضی ازمناطق صعبالبعور

بتوان نژاداصیل ایرانی رایافت )).

کلمات کلیدی :